گردش یک روزه در Nurenberg - قسمت دوم

توی راه یک گروه موسیقی روسی دیدیم که برنامه اجرا می نمودند و یک گروه هم خود آلمانی ها بودن که برنامه هم خوانی( کر) داشتن.

ضمنا یک گروه سرخ پوست مال آمریکای جنوبی هم برنامه اجرا می کردن. یعنی هر گوشه یه گروهی داشتن می خوندن و گاهی هم دو تایی یا تکی برنامه داشتن. 

اکثرا هم مال کشورهای اطراف بودن که برای کسب درآمد از جمعیت برنامه های مختلف داشتن. بعضی ها هم لباس های رنگی و حیوانات رو پوشیده بودن و دست تکون می دادن.

یک پیرمردی هم بود که روی یک بطری روی یک دست تعادلش رو حفظ می کرد. خلاصه بازاری بود برای خودش. 

گوشه و کنار هم مشروب داغ که نوشیدنی مورد علاقه مردم این کشوره می فروختن و انواع سوسیس و بیفتک هم مشتری های زیادی داشت. کلا برای تماشا و خوردن جای خوبی بود.

صنایع دستی این منطقه هم عروسک هایی بود که با گردو و انجیر و آلوی خشک درست می کردن(مثل ابیانه که عروسک و لواشک و اینها داره). چون منطقه جنوب آلمان به خاطر هوای گرم ترش نسبت به شمال این کشور حالت کشاورزی بیشتر داره.

یک رودخانه هم داشت که پر از مرغ دریایی بود و ما براشون نون ریختیم و همه شون حجوم آوردن طرف ما و نان ها رو توی هوا می گرفتن. و کم مونده بود از دست مون هم بقاپن.

ساختمانی هم که روی رودخانه هست بیمارستان مرکزیه

کلیسای بعدی که رفتیم اسمش   St. Sebaldus بود که در سال 1230 بنای اولیه اش پایه گذاری شده است، البته بعدها ساختمان هایی بهش اضافه شده 

یک مجسمه یادبود بزرگ هم داشت که کار  Peter Vischer the Elder و پسرانش هست و ساخت آن از 1508 تا 1519 طول کشیده. این آقای محترم هم عکسش اینه

 

اطلاعات بیشتر برای این کلیسا رو می تونید اینجا بخونید.

به حلزون هایی که مجسمه رو حمل می کنند توجه کنید

سردر کلیسا با نمادهای امروزی ساخته شده است. به نظرم یه آدم آویزوون هست.

این هم آویزهای کریسمس که جلوی خانه ها آویزوون می کنند و با میوه کاج و بلوط درست شده و خیلی هم با سلیقه بسته بودند.

یک آقایی هم بود که لباس خرگوشه صورتی پوشیده بود و دوستانش برایش آخرین روز مجردی را جشن می گرفتند. مشغول نوشیدن و گشتن توی شهر بودند و روی لباس آقا خرگوشه هم نوشته بود که امروز آخرین فرصت من هست که می تونم هر کاری انجام بدم(انگار می خواست بره اسارت!!)

یه کم بازار رو دیدیم و چون هوا سرد بود رفتیم تو یه کلیسای دیگه نشستیم. اسم کلیسا "بانوی ما "Our Lady  بود.

کلیساها شوفاژ یا وسیله گرم کننده ندارن بنابراین با اون سقف بلند و دیوارهای سنگی شون خیلی هم سرد هستند. ضمنا توی کلیسا نمیشه خوراکی آورد و خورد و باید صاف روی نیمکت های چوبی آدم نشست.حداقل از نظر ظاهری مساجد ما گرم هستن و روی زمین و کنار هم می شینن و مهم تر این که خوراکی هم دارن!

این هم مجسمه  حضرت مریم که باز هم کنارش شمع روشن کرده بودند و دعا می کردند.

این هم نمای بیرونی کلیسا که به نظرم به ساختمان های هندی شبیه هست. البته می گن که هندی ها ساختمان سازی شون رو از انگلیس تقلید می کنند.

این هم یک آقای دیگه که برای خودش تو هوا نشسته و یخ میکنه!

این هم چند تصویر دور نما از کلیسا و جمعیت که مثل راهپیمایی توی خیابون حرکت می کردند.

و تزئینات خیابون ها.

این شهر از شهر ما بزرگتر هست برای همین مترو هم داره.ما چون بلیط یک روزه داشتیم می تونستیم از اتوبوس و مترو رایگان استفاده کنیم برای همین سوار اتوبوس شدیم و یک دوری توی شهر زدیم.

این مجسمه ها هم جلوی ایستگاه مترو بود و از فلز ساخته شده و فکر کنم هر کدوم نماد یکی از ویژگی های منفی انسان امروز هست.این تصویر زیر یک خانواده سوار بر پلیکان هستند و به بی توجهی به خانواده اشاره می کنه.

این تصویر زیر هم یک خانم چاق رو نشون میده که شوهرش داره از گرسنگی میمیره!

چون هوا تاریک شده بود با قطار ساعت 6 به سمت شهر خودمون برگشتیم و چون قطار شلوغ بود مجبور شدیم پراکنده بشینیم. جالب این که هیچ ماموری هم بلیط ها رو چک نکرد در نتیجه وقتی به شهر برگشتیم بلیط مون رو با یک سوم قیمت فروختیم!!

هوای بارونی خوبی بود و تا خونه قدم زنان اومدیم

دیشب با مامان و خانواده خواهر آقای همسر حرف زدیم .خوشحال شدیم که میشه با اینترنت سرعت کم هم چت صوتی داشت. بعد با مامان و بابا هم صحبت کردیم و آخر شب هم با خاله زهرا حرف زدیم .خاله قیمه هیئت می خورد و ما دلمون خواست چون بوی غذاش تا اینجا هم میومد.

جای ما رو توی روضه ها و هیئت ها خالی کنید که بدجوری دلمون لک زده که توی هیئت ها و صف های سینه زنی باشیم.

التماس دعا