جشنواره تردستی

ان شالله که عبادات و دعاهاتون در این ماه مبارک و بخصوص شب های قدر قبول شده باشه و دوستان مجازی و سایر مسلمانان دنیا رو از دعاهای خودتون بهره مند کرده باشید.

سه روز آخر هفته در شهرمان جشنواره شعبده بازی و تردستی بود. از مدت ها قبل تبلیغاتش را در سطح شهر پر شده بود. سال قبل (اینجا و اینجا)هم گزارشی از این جشنواره نوشته بودم هر چند که عکس های یکی ش بر باد فنا رفته. امسال به علت گرمی هوا و یک ارمیای بی علاقه به شلوغی، فقط چند ساعت تونستم به مرکز شهر سر بزنم. این طور که در تبلیغات نوشته بودند 500 نمایش مختلف در نقاط گوناگون شهر انجام می شد. البته همچین که این 500رقم دهن پر هست خبری نبودها. یک سری کارها با توپ و طناب و نمایش های فکاهی. اونهایی هم که بامزه بودند اونقدر شلوغ بود که نمی شد چیزی دید! البته برخی نمایش ها روی سن در میدان شهر هم اجرا می شد و و روی مانیتور هم زمان پخش می شد. یک سری نمایش های طنز و حرکات ژانگولار. فکر کنم مثل نمایش های روحوضی یا تئاترهای خیابانی که گاهی در تهران برگزار می شود.

مثلا یک آقایی کت و شلوار آبی پررنگ چهارخانه پوشیده بود با یک کیف بزرگ از همون طرح کتش و نمایش اجرا می کرد. یک سبد کوچک گذاشته بود روی چهارپایه و ادعا می کرد یک مار بزرگ داخل آن وجود دارد و از یکی از حضار می خواست که بیاد و دستش رو داخل سبد حصیری بکنه. کلی سر همین موضوع مسخره بازی در آورد و به طرف دستکش ظرفشویی و عینک جوشکاری برای ایمنی داد و بهش گفت باید از چند قدم مونده به سبد دولادولا راه بره و از این حرف ها. طرفی هم که داوطلب شده بود یک خانم نسبتا مسن بود که اسمش رزی بود و آقاهه هی می گفت الان ماره میاد بیرون و میگه سلام رزی!!!

یک سری نمایش ها هم که با گوی و طناب و حلقه و آتش و حباب و توپ و انواع وسایل اجرا می شد ، آتش بازی و نمایش های با آتش در شب اجرا می شود. بازار فروش وسایل تردستی و اسباب بازی و وسایل مختلف هم برقرار بود.

مثل همیشه چادرهایی از شهرداری و مجموعه های وابسته به اون و همین طور اغذیه فروشی های مختلف از سوسیس و نوشیدنی و بستنی برپا بود. ما وقتی رسیدیم به میدون بر عکس دو روز قبلش که هوا گرم بود باد شروع شد و آسمان خاکستری شد و ما برای در امان ماندن از رگبار به سرعت به طرف مسجد حرکت کردیم و وقتی رسیدیم مسجد رگبار تند شروع شد و مسجد هم برای نیمکت های توی حیاط چادر برپا کردند. افطار زیر باران رگباری و در صفوف فشرده کنار مسلمانان یک حس دیگه  داره. بعد از افطار ترک ها عادت دارند چای بسیار پررنگ و داغ در لیوان های پلاستیکی یک بار مصرف می نوشند و بعد آماده می شوند برای نماز مغرب. افطارشون چون 20 دقیقه از ما زودتر هست هوا روشن هست و موقع نماز مغربشون میشه موقع افطار ما.

دختران چشم بادامی در حال فروش بادکنک مدل دار

حباب بازی بچه ها-قبلش خود گروه با حباب ها برنامه اجرا کردند و حالا وسایلشون میدن به بچه ها

میدان شهر و سن و صفحه نمایش

خیره به بادکنکی که باد از دست کودک بربود و به آسمان برد!

بازی گوی فلزی و حفره-جایزه اش هم یک توپ بادی بود که من از طرف ارمیا انجام دادم

عکس های زیر از اینترنت هست:

آب نوشیدنی

خب چند روز قبل تیم پرافتخار آلمان وارد برلین شدند و مراسم باشکوه استقبال از قهرمانان!! در دروازه برلین برگزار شده که عکس هاش رو می تونین توی اینترنت پیدا کنین. برای ملت آلمان که در سال 1990 سومین قهرمانی جام جهانی رو داشتن و با کشورهای ایتالیا و برزیل و اسپانیا سر این عنوان رقابت می کردند و بالاخره بعد از 24 سال بهش رسیده بودن این جام قهرمانی ارزشمند بود. نمی گم که شادی حق ملت ها نیست ولی مردم غزه هم حق دارند که از نعمت شادی که هیچ نعمت زندگی بدون دغدغه بهره مند باشند.
دیروز که با ارمیا رفته بودیم پیاده روی و کالسکه روی دیدیم در مرکز شهر یک اتوبوس قرمز دوطبقه بزرگ ایستاده و چند تا چادر هم در اطرافش برپاست. ما هم به رسم کنجکاوی رفتیم جلو یک گروهی مثل هلال احمر یک سری بروشور های سلامتی پخش می کردند. یک پرسشنامه هم گذاشته باشند که هر کسی می خواست می رفت پر می کرد و بعد می رفت توی اتوبوس که گویا پزشکی اونجا بود و یک سری آزمایش هایی برای قلب و موارد دیگه انجام میداد. دستگاه های مختلف و پزشک محترم از پنجره اتوبوس پیدا بودند. من رفتم سراغ پرسشنامه و با کمک یکی از افراد گروه اون رو پر کردم. سابقه انواع بیماری ها در خانواده و خود فرد و پرسش هایی برای ورزش و تغذیه و اضافه وزن بود. سوالی که برای میزان مصرف الکل بود رو من گفتم که من مسلمان هستم و ... اون نذاشت حرفم تموم بشه گفت بله بله می دونم، ولی خب بعضی ها برای مصارف پزشکی استفاده می کنند. خلاصه نتیجه این تست این شد که بنده سالم هستم و قسمت نشد که برم توی اتوبوس تا ببینم چه خبره فرم رو بهم داد و گفت می تونی به پزشک خانواده ات بدهی.

یک سری بروشور برای  تشخیص سکته مغزی در افراد هم بود که به صورت برچسب در آورده بودند و توزیع می کردند و برای رهگذران علاقمند توضیح می دادند. حتما شما هم بلدین، اگر تا حالا نشنیدین می تونین توی نت بگردین و مطالعه کنید. شماره تلفن اورژانس 112 رو هم در برچسب های قرمز تهیه کرده بودند و توصیه می کردند جاهای مختلف خونه از جمله روی تلفن بچسبونید.
یک چادر هم از طرف شهرداری بود که در کنار اینها برپا کرده بود و به رهگذران آب نوشیدنی تعارف می کردند و برشورهایی برای اهمیت نوشیدن آب و میزان مصرف روزانه اون توزیع می کردند. و یک سری بروشور هم از کیفیت آب مصرفی شهر و عکس تصفیه خانه های شهر. طبق جدول میزان سختی آب شهر ما 12.6dH هست.من بلد نیستیم این اصطلاح و معیار اون رو ولی یک جدولی توی اینترنت دیدم که میزان عناصر شیمیایی مختلف آب رو اندازه گیری می کردند و بعد با یک سری محاسبات، عدد سختی آب به دست می آید. یک جدولی هم توی بروشور بود که میزان کلسیم و منیزیم و فلوراید و ... آب شهر رو با یک آب معدنی معروف مقایسه کرده بود و آخر مقایسه هم هزینه هر دو رو نوشته بود و به حساب نتیجه گرفته بود که آب شرب شهر چه کم از آب معدنی توی بطری دارد!! افرادی که آب توزیع می کردند دو نوع آب داشتند: آب گازدار و آب بدون گاز. من به شخصه آب گازدار دوست ندارم.یک حس شیرینی توی دهن آدم میاد. ولی همه جا که دستگاه آب سردکن دارند هر دو نوع آب رو ارائه می دهند.
من نمی دونم اگر آب شهر ما اینقدر خوب هست چرا من افراد زیادی رو می بینم که توی فروشگاه ها آب معدنی می خرند؟ چرا از نوشیدن آب لوله کشی امتناع می کنند؟
آخر بروشور هم یک عکس از نمای شهر و میزان مصرف سالیانه آب و خطوط اتوبوس رانی و انرژی و زمین چمن شهر رو مشخص کرده بود. حالا نمی دونم این اعداد به نسبت جمعیت شهر خوب بود یا متوسط؟

اتوبوس قرمز در یک شهر دیگر-عکس از اینترنت

اتوبوس قرمز و مشتری هایش


من نمی دونم این وسایل برای چی بود


سوال نپرسید که نمی دونم چی به چی هست

تشخیص سکته مغزی

اتوبوس قرمز

جام قهرمانی

بالاخره این جام جهانی هم تموم شد. در راستای این که دوستانمان به ما که علاقه ای به دیدن فوتبال نداریم گفتن بی ذوق تصمیم گرفتیم این بازی رو تماشا کنیم! البته بعد از آمدن آقای همسر از مسجد با هم رفتیم به مرکز شهر تا از تلویزیون بزرگ داخل میدان با جمعیت همراه بشیم. یک ربع به پایان نیمه دوم رسیدیم و جمعیت داخل میدان هم اونقدر زیاد بود که ما وارد محوطه محصور نشدیم و از دور تلویزیون رو تماشا کردیم. ارمیا هم مشغول تماشای دکورهای روشن مغازه ها شد و کلا پشت به تلویزیون محو لامپ ها شده بود! جلوی تلویزیون بزرگ میدان یک فضای محصوری درست کرده بودند و پلیس در ورودی هایش ایستاده بود و بعضی کیف ها رو می گشت. یک سری تذکر هم به دیوار زده بودند که مثلا ورود بچه های زیر 6 سال به محوطه ممنوع است. یا همراه داشتن بطری و اسپری و ... ممنوع است. البته ما هم قصد نداشتیم با کالسکه بریم توی جمعیت همین که از فاصله هیجان شون به ما می رسید کافی بود. یک سری از جمعیت هم بیرون فضای محصور ایستاده بودند که ما هم با فاصله از آنها صفحه تلویزیون را نصفه و نیمه می دیدیم. اون گل آرژانتین در نیمه اول که بر فنا رفت آقای همسر توی مسجد و در جمع افطار کنندگان بود(من به خاطر گریه های ارمیا حضور در خانه رو ترجیح می دم) می گفت که مسن تر ها از گل زدن آرژانتین شادی کردند و وقتی گل آفساید اعلام شد بچه ها و جوان ها شادی کردند. کلا جمع شون جور بوده!!

قبل از شروع وقت اضافه جمعیت به سرعت خودش رو به اغذیه فروشی های باز در اطراف میدان رساندند و خوردنی و نوشیدنی تهیه کردند. هر چند از دودی که از دکه های داخل فضای محصور میومد مشخص بود که اونجا هم حسابی مشغول هستند.اکثرا پرچم آلمان رو به گردن و دوششون آویخته بودند. یک زنی هم بود که گوشه و کنار جمعیت می گشت و بطری های نوشیدنی خالی رو جمع می کرد(از این بطری هایی که فآند داره. یعنی وقتی به مغازه برگردونی یک وجهی بهت میده)

قبل از زدن گل نهایی ما دیگه به سمت خونه حرکت کردیم چون نمی خواستیم با اون جمعیت همراه بشیم.مخصوصا که این جور مواقع افراد مست و زیادی سرخوش فراوون پیدا می شوند. توی خیابون بودیم که صدای شادی گل به هوا برخواست و به خانه رسیدیم و مراسم اهدا کاپ و شادی آلمانی ها و حضور خانواده ها و فرزندان شان در وسط زمین و شادی خانم صدراعظم موقع اهدای مدال ها رو دیدیم. تا صبح صدای بوق ماشین و شیپور و شادی جمعیت از خیابون می اومد. امروز هم که فیلم هاش رو دیدم توی خیابون غلغله بوده و همه با پرچم و شیپور حضوری فعال داشتند. بالاخره برای این ملت که نشان دادن حس های ناسیونالیستی و همراه داشتن پرچم و خواندن شعرهای حماسی ممنوع است این فرصت خوبی است که ابراز احساسات بکنند از این که یک آلمانی هستند.