انجمن های مردمی

در این کشور بیش از نیم میلیون انجمن و گروه غیردولتی وجود دارد. این انجمن ها شامل گروه های ورزشی و مذهبی و ملل و ...میشه. از هر 2 بچه آلمانی یک نفر عوض این انجمن هاست و فکر کنم بیشترین انجمن هم تیم های ورزشی فوتبال و بسکتبال می باشد.(7 میلیون نفر) هر انجمن مبلغی رو به عنوان حق عضویت داره که هر فرد میده و می تونه یک سال از خدمات گروهش بهره مند بشه. تا اینجا میشه مثل سالن های ورزشی خودمون. ولی این انجمن ها انواع دیگه هم داره مثل انجمن های فرهنگی موسیقی و تئاتر و .. هدف هم مشارکت بچه ها و بزرگسالان در مسائل اجتماعی و شهری است. حتی انجمن های ملل مختلف هم دارند. مثلا بچه های مصری-آلمانی دور هم یک انجمن تشکیل می دهند و فرهنگ و آداب و رسوم خودشون رو ارائه می دهند وبقیه رو هم دعوت می کنند که باهاشون آشنا بشوند. حالا دیگه گروه های محافظت از محیط زیست و حامیان حیوانات و مدافعان کودکان کار در کشورهای دیگه و اینها بماند. برای مردم این کشور محیط زیست بسیار مهم است. یعنی کسانی که عضو این گروه ها هستند سالیانه مبالغی رو برای حفاظت از طبیعت و حیوانات ارائه می دهند.

یک انجمن دیگه که تقریبا توی همه شهرهای این کشور هست Nachbarschaftshaus یا "خانه همسایگی" است. فکر می کنم که ساختمان این انجمن رو شهرداری میده ولی فعالیت های اون رو خود اعضا تعیین می کنند. از سال 1955 این انجمن تاسیس شده و مکانی برای اجتماع همه افراد محله است.اونجا مردم با هم آشنا می شوند، ورزش می کنند،گپ می زنند و مشکلاتشون رو مطرح می کنند و با فرهنگ های مختلف آشنا می شوند. 

کلا مکانی برای ملاقات و دور هم جمع شدن و تعاملات اجتماعی هست. اگر کسی مشکلی داشت مطرح می کنه و یقیه راهنمایی ش می کنند. فکر می کنم این طوری نیست که یک نفر مسئول مشاوره تحصیلی یا خانوادگی و ... اینها باشه. اگر کسی اطلاعاتی داشت راهنمایی می کنه. و مهم ترین نکته اش هم این است که تمام خدمات رایگان است.

یعنی همسایه ها هرکس در هر زمینه ای مهارت داره با کمال میل در اختیار دیگران می ذاره. مثلا اگر مادری فرزندش در ریاضیات مشکل داره میاد و با بقیه مطرح می کنه و اگر کسی بلد باشه با هم قرار می ذارن و به بچه آموزش میده. یا کسی هنری بلد باشه و یا مهارت در آشپزی داشته باشه به بقیه یاد میده. و مهمتر هم بچه ها هستند که با هم بازی می کنند و آموزش غیررسمی می بینند.شعارشون هم این هست که اینجا محیطی برای همه کوکان چه سالم و چه ناتوان ذهنی و یا حرکتی است.

 من فکر می کنم که برای افراد مسنی که تنها هستند هم فضای مناسبی است و یا تازه واردینی که با زبان خیلی آشنا نیستند.

هزینه عضویت و این جور چیزها رو هم نداره. و البته انجمن های دیگری مثل "انجمن ادیان" و یا " مادران و کودکان" و یا "کافه والدین" و .. این جور اسامی هم هست. یک شهر ممکنه بعضی از این انجمن ها رو داشته باشه و شهرهای بزرگتر هم ممکنه به ازای هر محله یک انجمن داشته باشند.

به کار کردن تو این انجمن ها هم می گویند ehrenamtlich  به معنی داوطلبانه و بدون مزد. هدف مشارکت در اجتماع و بالابردن فرهنگ جامعه و حضور در کنار مردم دیگر هست نه درآمدزائی. بعضی از شرکت های بزرگ برای استخدام نیرو توی رزومه اشون یک قسمت کار ehrenamtlich دارند و متقاضی کاری که فعالیت های بیشتری در این زمینه داشته باشد رو مناسب تر می دونند چون اعتقاد دارند که وجدان بهتری برای کار دارد.

البته فعالیت های دیگری هم داشته دارند که من اطلاع ندارم.

این هم آدرس سایت انجمن همسایگی برلین.

مثلا شهر ما یک موسسه به نام AWO داره که موسسش یک خانوم ترک هست و برنامه های متعددی داره و اصلی ترین هدفش برگزاری کلاس زبان برای خارجی هاست. و در کنار اون مهدکودک برای مادران و یا پدرانی که در کلاس شرکت می کنند. و کلاس های دیگه مثل آشپزی و ... هم داره. و فضاهای کلاس ها رو برای برنامه های فرهنگی در اختیار بقیه می زاره. مثلا ما ایرانی ها جشن شب یلدامون رو توی یکی از کلاس هاشون برگزار کردیم.

خیلی ها مایل هستند که دوره آزمایشی خود به عنوان معلم زبان آلمانی رو در این موسسه کار کنند(بدون مزد) و برای مربی مهد هم در صف انتظار هستند که نوبتشون بشه و بیان بچه ها رو نگه داری کنند. البته یک مربی اصلی داره و بقیه به صورت پاره وقت میان. هدفشون هم اینکه چون شاغل نیستند می خواهند که چند ساعتی از هفته رو در بیرون خونه فعالیت کنند.

یا یک انجمن NGO چندملیتی به نام MiMi که کارش آشنائی مهاجران و خارجی ها با امکانات بهداشتی بیمه ها و مراکز درمانی است. اعضای این گروه به زبان های اکثریت مهاجرین یعنی ترکی و روسی و عربی و پرتقالی مسلط هستند(خودشون از مهاجران قدیمی با 20 سال زندگی در این کشور هستند)و برای تازه واردین به زبان خودشون توضیح می دهند و وقت می ذارند و رایگان اونها رو راهنمایی می کنند. چون این کشور مهاجر خیلی زیاد داره و اکثر هم چون مهارت زبانی ندارند در بدو ورود با مشکل مواجه می شوند.