برف داریم یه عالمه

امروز یک شنبه از صبح تا شب برف بارید. گاهی تند و درشت و گاهی ریز وسبک. از فردا دیگه باید لباس های فوق العاده گرممون رو بپوشیم و بریم به استقبال سرمای استخوان سوز!

توی خونه کنار شوفاژ با سه لایه پتو و ژاکت و یک لیوان چای داغ و بیسکوییت تماشای برف رقصان آرامش به همراه می آورد امان از وقتی که بخوای توی خیابون برف رو تماشا کنی.

هفته قبل برنامه برف پارو کردن واحدها رو به تابلو اعلانات زدن و خوشبختانه فردا نوبت ما نیست. امیدوارم تا سه شنبه که نوبت ما میشه برف قطع بشه وگرنه کی حال داره ساعت 7 صبح بره برف از جلوی در خونه پارو کنه  و نمک بپاشه؟

آقای همسر پیشنهاد داده اگر برف خیلی شدید بود و امکان پارو کردنش نبود یه چهارچرخه بذار جلوی در و رهگذران از مسیر جلوی در رو با چهارچرخه جابه جا کنه تا خطر سقوط و آسیب براشون کمتر باشه(می دونید که تو قانون شهر ما اگر خانه ای برف جلوی ساختمان خودش را جمع نکرده باشد و رهگذری در آن مسیر آسیب ببیند خسارتش به عهده صاحب خانه می باشد)

منظره ای که من می دیدم

دانه های درشت برف