بسته پستی من

دیروز صبح زنگ در خونه به صدا دراومد، و ما فکر کردیم مثل همیشه پستچی است. چون صندوق پست نامه های همه اعضای آپارتمان جلوی ورودی است و برای انداختن نامه در آن باید پستچی به داخل آپارتمان بیاید، وقتی زنگ در خانه کسی که نامه دارد می زند و جواب نمی گیرد زنگ طبقه های دیگه رو می زنه. ما هم عادت کردیم که صبح ها حدود ساعت 10 گاهی زنگ در خونه مون زده بشه. این دفعه بعد از این که زنگ در زده شد ما هم با آیفون در رو باز کردیم، یه کم وقت بعد دیدیم صدای بلند سلام کردن توی راهرو میاد. با خودمون گفتیم شاید طبقه پائینی ها مهمان دارند و دارند احوال پرسی می کنند ولی چرا اینقدر با صدای بلند؟ همین طور این صدای سلام بلند می اومد که من به آقای همسر گفتم گویا صاحب این صدا داره میاد خونه ما. وقتی آقای همسر در واحد رو باز کرد دیدیم خانوم پستچی پشت دره.پستچی محله ما یک خانوم بلند قد با موهای بور فرفری است. قیافه مهربانی دارد و همیشه که توی کوچه از کنار هم رد میشویم سلام می کند. یک بسته پستی برای من آورده بود. من هفته قبل برای بخش فرهنگی سرکنسولگری مونیخ E-Mail زده بودم و درخواست محموله فرهنگی درباره ایران کرده بودم. خانوم پستچی گفت خانوم فلانی خودت بیا امضاء کن. خوب شد که پستچی خانوم بود، چون وقتی آقای همسر در خونه رو باز کرد من با لباس خونه وسط راهرو ایستاده بودم خلاصه الان من صاحب یک سری کتابچه و CD از ایران هستم که قراره به دوست ها و معلم هایم بدهم. البته کتاب ها فقط قسمتی از جاذبه های توریستی ایران رو معرفی کرده و جاذبه های فرهنگی مثل پوشش های نقاط مختلف ایران و یا تصاویری از ایران مدرن رو نداره. کیفیت تصاویر خیلی بالا نیست و متن انگلیسی کتاب هم غلط املایی دارد. در این مدتی که ما اینجا بودیم و آقای همسر نصف کتاب های مرتبط با زمینه کاری شون از کتابخونه رو مطالعه کردن!! تا کنون به غلط املایی در کتابی برنخورده اند. همین دقت و نظم آلمانی و اهمیت دادن به کاری که دارند انجام می دهند یکی از عوامل پیشرفتشون هست.
دو مدل از دوچرخه های پستچی ها و آرم پست آلمان که دو شیپور در هم است در زیر ببینید.

دوچرخه پستچی

یه مدل دیگه دوچرخه پستچی

این دوچرخه فکر کنم برای حمل بسته های پستی است!

دو سه روز پیش که هوا گرم شده بود، یعنی از صفردرجه بیشتر شده بود یخ های روی شیروانی ها آب می شد و روی زمین می ریخت. هر از گاهی صدای غرشی عظیم!! محله را پر می کرد چون یخ های ضخیم از روی شیروانی ها با سرعت به پائین می ریخت، بیچاره اگر کسی زیر بارش تکه های کلفت یخ قرار می گرفت، حتما با آسفالت زمین یکی می شد. ماشین همسایه بغلی زیر یخ های آب شده کوفته شد حالا این همسایه پائینی مون که بسیار مقرراتی و آلمانی اصیل می باشند دو طرف آپارتمان توی کوچه اطلاعیه زده بودند که یخ ها سر می خورد مراقب باشید. خوبه که تمام محله یخ بازی بود ولی اینها اینقدر بااحتیاط هستند.

دو طرف خونه نوشته گذاشته بودند

ما که داشتیم از پنجره اتاق ریزش قطعات یخ را بر ماشین همسایه تماشا می کردیم دیدیم یه دسته پسر نوجوان دارند توی کوچه راه می روند وقتی به این چوب های هشدار رسیدند مودبانه از کنارشان رد شدند. باور بفرمائید این چوب ها یک میلی متر هم جابه جا نشد. بچه پسر این قدر مودب، نوبره واقعا
عکس زیر هم سوغات آقای همسر از موزه اشتوتگارت برای من است. نمونه طرح پارچه های کیمونوی ژاپنی بر روی کاغذهای دست ساز. چقدر رنگارنگه

طرح کیمونوی کاغذی

دو تصویر زیر را هم از سایت عصر ایران برداشته ام. زنان کیمونوپوش ژاپنی در حال قدم زدن در پارکی در توکیو.امیدوارم زیر این کیمونوها لباس گرم پوشیده باشند چون به دمپایی های بندانگشتی شون امیدی برای گرم کردن نیست!

زنان کیمونوپوش

زنان کیمونوپوش

این هم تصویر یک پیچک چسبان که منتظره بهاره و من همیشه در مسیر کلاس زبانم می بینمش.
این مطلب را هم درباره کتابخانه ای در شهر اشتوتگارت بخوانید.

پیچک