جشن پایان ترم دانشکده

امیدوارم طاعات و عبادات همگی در این ماه مورد قبول درگاه حق قرار گرفته باشه. ماه رمضان در ایران از چهارشنبه شروع شد و ما با اعلام مرکز اسلامی هامبورگ از پنج شنبه رمضان رو شروع کردیم،برای همین در شب های قدر دچار اختلاف شدیم و ما برای از دست ندادن این شب های عزیز هم به وقت ایران و هم به وقت آلمان احیا داشتیم. خلاصه این دهه آخر رو کم فرصت برای نوشتن داشتم. چند روز قبل وقتی با آقای همسر پشت چراغ قرمز عابر پیاده نزدیک خونه مون ایستاده بودیم یکی از پشت سر بهمون گفت سلام علیکم. وقتی برگشتیم دیدیم این همون مردی هست که توی مسجد دیده بودیمش. این آقا کرد عراقی است که مدتی در ایران هم زندگی کرده و تا حدی فارسی بلد است. خلاصه با یکدیگر صحبت کردیم. البته اون عربی و فارسی قاطی صحبت می کرد و فهم مطالبش دقت لازم داشت. یک در میان هم در حرف هایش از آیه قرآن و حدیث استفاده می کرد. بهش گفتیم چرا ازدواج نمی کنی؟ گفت من قدیم هستم!(منظورش این بود که پیر شدم!!)، من زن مسلمان می خواهم. بهش گفتیم خب در عراق ازدواج کن. گفت هیچ زن عراقی حاضر نیست بیاد اروپا زندگی کنه! زن ها می گن ما ایران میریم برای زندگی ولی اروپا نه!!! بعد وقتی آدرس خانه اش را داد دیدیم سر خیابون ماست(البته این خیابون که می گم در فرهنگ ما ایرانی ها میشه کوچه!!) بعد من گفتم پس صدای قرآنی که چند روز پیش شنیدیم از پنجره خانه شما بود؟ اون گفت آره من رادیو قرآن دارم و همیشه قرآن گوش میدم. ما گفتیم صداش توی خیابون می اومد. اون هم گفت جیران(منظورش همسایه بود!!) به من اعتراض کرده من هم بهش گفتم تمام طول سال صدای آهنگ ها و موسیقی شماها توی خیابون می پیچه این ماه من دلم می خواد صدای قرآنم رو زیاد کنم!! بعد هم اضافه کرد من کُردم! کسی نمی تونه به من زور بگه. آخر مکالمه هم پرسید صوت فارسی من خوب است؟(منظورش این بود که لهجه من خوب است؟!)
چند روز قبل در دانشکده جشن پایان ترم بود. هر دانشکده ای برای خودش جداگانه جشن می گیره. ساعت 6 شروع برنامه بود. ما برای دیدن استاد آقای همسر رفتیم. چون معمولا اساتید هم این برنامه رو میان.بچه ها هر کدوم یک غذایی یا کیکی درست کرده بودند و روی میزها با انواع خوردنی و نوشیدنی چیده بودند. اکثرا هم غذاهای ترکی و عربی بود.چون هر چی باشه دانشکده شرق شناسی هست دیگه. یکی از غذاها کنارش روی یک کاغذ نوشته بود "مواظب باشید گوشت" منظورش این بود که غذا گوشتی است و گیاه خواران و مسلمانان به آن توجه کنند. به قول آقای همسر باید می نوشت"مواظب باشید رمضان" اکثر بچه ها آمده بودند و مشغول میل کردن بودند. ما هم از دیدن استاد ناامید شدیم و رفتیم برای افطار. بعد از افطار که بازگشتیم جشن تازه تمام شده بود و بچه ها بیرون توی حیاط دانشکده فرش انداخته بودند و نشسته بودند!! و من قلیانی را دیدم که دست به دست می شد. توجه داشته باشید که فرهنگ روی زمین نشستن یک فرهنگ شرقی است و غربی ها از گذشته تاکنون روی زمین نشستن تو خونشون نیست!! خلاصه که فضا خیلی به سمت شرقی پیش رفته بود. خوشبختانه استاد پیدا شد و در فرصتی که آقای همسر با استادش صحبت می کرد من اون اطراف دوری زدم. چند تا از بچه های مسلمان دیگه رو هم دیدم که بعد افطار اومده بودند. یکی از دوستانم برای من کمی غذا برداشته بود. برنامه ها اون طور که من شنیدم بیشتر متن خوانی و نمایش و ... بوده البته ما که رسیدیم برنامه ر/ق/ص ه/ن/د/ی یا ع/ر/ب/ی تازه تموم شده بود و بچه ها داشتند با لباس های پر سر و صداشون آنجا می چرخیدند. معمولا برنامه ها با شعرخوانی بچه هایی که اون ترم کلاس زبان ترکی یا عربی یا فارسی داشتند همراه است و انیمیشن کوتاه معرفی زبان یا کشوری شرقی پخش می شود. بقیه برنامه ها رو من اطلاع ندارم

میز غذا


غذایی که دوستم برای من نگه داشته بود

یکی از افطاری های مسجد. اون ظرف کوچیک یه جور دسر خوشمزه از میوه بود.میوه هایی مثل کشمش و آلو و دانه گندم و نخود که در آب خیسیده بود شاید هم کمی پخته بودند!

عروسی در کلیسا

من تزئینات پشت پنجره ها رو دوست دارم. توی این گلدون ها پر از مجسمه های کوچولوی دایناسور و حیوون های مختلف بود!

گلدان هایی به شکل نمای ساختمان! احتمالا کاردستی بچه هایش بوده!!