مهمانی از عراق

جایتان خالی دو روز است که هوا آفتابی شده و ما با دیدن اشعه های خورشید به تراس دویده و دستان خود را بسان کودکان مشتاق تنبیه به سمت خورشید دراز می کنیم تا با خط کش گرمش ما را نوازش دهد. البته تا حد امکان هم از حمام آفتاب بهره مند می شویم. جایتان خالی شنبه مهمان داشتیم. یک آقای کرد عراقی که در مسجد باهاش آشنا شده بودیم و قبلا از او گفته بودم. عدنان سر موقع آمد با یک ظرف شیرینی. گفت شیرینی را از مغازه ترک ها خریده و به صاحب مغازه گفته به خانه ایرانی ها میروم و در ایران رسم است که به خانه دوست جدید می روند برای یکدیگر شیرینی می برند. آقا عدنان مادرش ایرانی و پدرش عراقی است. البته ایشان تاکید می کرد من کرد عراق هستم. بعد از سقوط صدام ،کردستان عراق خودمختار شده و برای خودشون رئیس جمهور و تشکیلات جداگانه دارند. خلاصه ایشان تلاش بسیار می کرد که فارسی سخن بگوید و بعد وقتی کلمه فارسی اش را نمی دانست می زد روی کانال عربی و اگر ما معنی اش را نمی فهمیدیم می زد روی کانال آلمانی!! ایشان از خاطرات نوجوانی اش و حمله صدام حسین به کردهای عراق تعریف کرد که به ایران پناهنده شده بودند و خاطره خوبی از مهمان نوازی ایرانی ها داشت. عدنان از اخبار سیاسی روز مطلع هست و گاهی که ما را می بیند نظر ما را هم می پرسد که مثلا رئیس جمهور جدیدتان مبارک! و یا از اردوگاه اشرف چه خبر؟ بعد از اخباری مبنی بر کاربرد سلاح شیمیایی در سوریه می گفت که موقع بمباران حلبچه (در کردستان عراق) توسط صدام تنها کسانی که از این واقع فیلم تهیه کردند و به آن اعتراض کردند ایرانی ها بودند. البته می گفت که دوستانی از مسلمانان شمال آفریقا دارد که طرفدار صدام هستند چون او در مقابل یک حکومت شیعی (یعنی ایران) جنگیده است!!
می گفت که ما با ایرانی ها فرهنگ مشترک داریم. مثلا سر کلاس زبان من از فرهنگ بومی و سنتی عراق جشن نوروز را نام بردم. هر چند که یک پسر ایرانی سر کلاس اعتراض کرد و گفت نوروز مال ماست.
چند تا داستان تعریف کرد که در دوران زندگی و پناهندگی در ایران مثلا هم وطنش به او کمک نکرده ولی یک شیعه ایرانی به آنها کمک کرده. البته او تاکید می کرد که عشیره مادری اش(اقوام مادری) در طرف های غرب ایران ساکن هستند. در 14 سالی که در آلمان بوده فقط دو بار به دیدار خانواده اش در سلمانیه عراق رفته و تعریف می کرد که چقدر الان اوضاع فرق کرده و آدم ها پول دوست شدند. همه دنبال نو کردن ماشین و طبقه رو طبقه ساختن خانه هایشان هستند و دیگر کسی به فامیل و صله رحم توجه نمی کند.
خلاصه حرف های بسیاری گفته شد. عدنان می گفت دلبسته دخترعمویش هست و عمویش با ازدواج آنها موافقت نمی کند. و بعد از این همه سال هم او و هم دخترعمویش ازدواج نکرده اند. به او گفتیم نظر خود دخترعمویت چیست می گفت من خجالت می کشم با او رو در رو حرف بزنم. البته گفت که برای ازدواج اقدام کرده ولی هنوز موفق نشده.

چند روز قبل که او را در خیابان دیده بودیم موقع خداحافظی او گفت "یاالله" و آقای همسر طبق عادتش گفت "یا علی" و این کلمه یا علی برای او لاینحل باقی مانده بود. تا این که همان روز مهمانی این مسئله را مطرح کرد.آقای همسر بهش گفت علی از صفات خداوند است و به معنی بلندمرتبه.عدنان گفت منظورت "اعلی" است؟ ما هم گفتیم هم معنی است. آقای همسر برایش دعای جوشن کبیر رو که درشب های قدر خوانده می شود و از صفات خداوند به علی اشاره می کند را مثال زد ولی گویا ایشان این دعا را نمی شناخت. خلاصه دعا را به او نشان دادیم و او چند سطر آن را خواند و گفت چه دعای خوبی است حتما شما بخوانید. ما بهش گفتیم دعای جوشن کبیر خدا را با صفاتش و اسامی اش معرفی می کند. او گفت ما از دعاهای قرآنی استفاده می کنیم . چون می ترسیم بقیه دعاها و متون بدعت باشد. در نظر داشته باشید که منابع اهل سنت د دعا و حدیث از صحابه است که همه اش صحیح و مستند نیست و در برخی دیدگاه ها شیعه را به عنوان یک بدعت در دین اسلام به ایشان معرفی کرده اند. خلاصه ایشان گفت که نیت مهم است و هدف شما از "یا علی" خدا بوده است.
ضمنا عدنان از قرآن و نماز خواندن مسجد ترک ها شکایت می کرد و می گفت آیات قرآن را به طور صحیح تلفظ نمی کنند. مثلا "الحاویه" با "الهاویه" فرق عمده ای دارد.
کمی از خانواده اش و وضعیت مالی قدیم و فعلی شان گفت. می گفت الان مردم نسبت به گذشته مرفه تر شدند و من بچه بودم چقدر خانه مان مخروبه بود اما حالا چه خونه خوبی ساخته اند. البته او گفت که برای خانواده اش کمک مالی هم می فرستاده. می گفت هفته ای یکی دو بار با مادرم تلفنی صحبت می کنم و همیشه مرا دعا می کند و می گوید انشالله موهای پایت سفید شود!!(منظورش این است که اینقدر عمر کنی و پیر شوی که حتی موهای پا که دیرتر از همه سفید می شود سفید شوند!!) ولی می گفت من همیشه به مادرم می گویم که برایم دعا کن عاقبت به خیر شوم.
 یک سری حرف های دیگر هم گفته شد که چون بار سیاسی و مذهبی دارد بازگو نمی کنم. در کامنت هایتان توجه داشته باشید که ممکن است از همه فرقه های اسلامی این وبلاگ را مطالعه کنند.
این متن را دیشب همان طور که به سخنرانی  مستقیم رئیس جمهور در سازمان ملل (از سایت خود سازمان ملل) گوش می دادم و با داداش جان تحلیل می کردیم تایپ کردم

یک ماشین مدل قدیمی در شهر


 یک مغازه فروش صنایع دستی شرق آسیا

مجسمه های شرقی

جلوی ورودی کتابخانه وقتی باران می بارد چترها ردیف می شوند


همه چترهایشان را در بدو ورود روی زمین می گذارند تا خشک شود