شما ازش سوالی ندارین؟

این چند روز مشغول سرو کله زدن با ماما(Hebamme) هستیم. یعنی جواب دادن به سوالات ایشون سخت تر از سر و کله زدن با بچه است! طبق قانون و با توجه به نوع بیمه(تعداد جلساتی که ماما به خانه می آید به بیمه ربط دارد. ولی هفته اول الزامی است) بعد از مرخصی از بیمارستان یک ماما برای کنترل وضعیت مادر و نوزاد به خانه می آید. از اول ما برای خونه همون مامایی رو انتخاب کردیم که از قبل باهاش ارتباط داشتیم ولی اون مسافرت بود و توی پیغامگیر تلفنش کس دیگه ای رو معرفی کرده بود. ما هم به اون یکی زنگ زدیم و سه روز در خدمت اوشون بودیم! این ماما هم خانم میانسال و مهربانی بود ولی خب از بس از آدم سوال و جواب می کرد کسی رو خسته می کرد. اول که آمده بود فکر می کرد من آلمانی نمی فهمم و با شک و تردید صحبت می کرد و دائم می پرسید فهمیدی؟؟ اول هم اجازه گرفت که به من تو بگوید(آلمان ها هم مثل ما برای مخاطب مفرد شما و تو دارند) یک لیست از کارهایی که باید به مادر آموزش می داد همراهش بود و هر دفعه یکی رو توضیح می داد و علامت می زد. مثل روش خواباندن بچه، روش شیر دادن، روش حمام کردن و ... یک سری توصیه هایش خوب و جدید بود ولی یک سری رو دیگه با راهنمایی های مختلفی که از ایران می رسید خودمون هم بلد بودیم. همیشه هم یک سری سوال ثابت داشت مثلا حال خودت خوبه ؟دیشب خوب خوابیدی(عجب سوال بی خودی!) baby چند بار شیر خورده؟با چه فاصله زمانی و به چه مدت و ... و چند بار توی شب بیدار شده؟ چند بار پوشکش رو عوض کردی؟ کلا کار ماما در واقع چک کردن وزن و وضعیت بچه و وضعیت روحی و جسمی مادر هست. وزن baby رو هم با یک نیروسنج(همون که توی علوم راهنمایی داشتیم) اندازه می گرفت. یعنی یک پارچه که چهار طرفش با بند به یک نیروسنج متصل بود. گاهی هم از کار و بار و رشته و کشور و شهر محل زندگی و اینها سوال می کرد. چون فامیلی اش کمی عجیب و غریب بود ما فکر کردیم که باید روس باشد. ازش پرسیدم شما آلمانی هستین؟ اصلا بدجور بهش برخورد پرسید چرا این سوال رو کردی؟ و بعد توضیح داد که والدینم در شهری همین نزدیکی زندگی می کنند. می خواست ثابت کند که آلمانی اصیل هست. اون هم البته از شهر و دیار من پرسیده بود و من پوستر های آثار تاریخی ایران را که به دیوار نصب شده نشانش دادم. خوبی این ماماها این است که پذیرایی ندارند همون بار اول یک لیوان چای اش دادم که فکر کنم کلا چای خور نبود و من هم خودم را راحت کردم و فقط با لبخند ازش پذیرایی می کنم. طبق توصیه پزشک بیمارستان همه نوزادان باید از ده روزگی قرص ویتامین D مصرف کنند، چون کمبود آفتاب روی استخوان تاثیر دارد. من بهش گفتم در کشور من به نوزادان قطره آهن می دهند که گفت آهن رو باید نوزاد از شیر مادر بگیرد. برای واکسیناسیون هم چون اینجا تا 3 ماهگی هیچ واکسنی به نوزاد نمی زنند سوال کردم و بهش گفتم در کشور من به نوزادان واکسن های سه گانه در بدو تولد می زنند که گفت باید با پزشک کودک صحبت کنید اگر تشخیص داد برایتان تجویز می کند.
این ماما اصرار داشت که محل خواب بچه را ببیند. شاید فکر می کرد چون خارجی هستیم بچه مان را روی زمین سرد می خوابانیم. نمی دانست ما ایرانی ها بچه هایمان را بیشتر از خودمان دوست داریم. هر چی هم بهش می گفتم اون اتاق به هم ریخته است به خرجش نمی رفت. نمی دونست که همین یک متر جایی که روی مبل برای نشستنش خالی شده به چه زحمتی پیدا شده وگرنه الان توی اون اتاق شتر با بارش گم میشه! اصلا اتاق شبیه بارانداز کشتی ها شده!! از بس کسی فرصت مرتب کردن ندارد و وسایل این اتاق را توی اون اتاق شوت کردیم

برای تقویت و افزایش شیردهی هم ازش سوال کردم که سوپ ساق پای خوک را تجویز نمود!!(در واقع همون سوپ استخوان قلم خودمان می شود) حالا اگر شما هم سردردی، پادردی چیزی دارین بگین من ازش بپرسم کجای خوک مناسب است کلا یک خوک بگیریم سر و چشم و گوشش را با هم مشترکا استفاده کنیم!!

این مامای خودمون هست که مهربونه