حریم خصوصی

حال که فرصت برای نوشتن فراهم شده قصد دارم کمی از خصوصیات مردم شهری که در آن زندگی می کنم بنویسم. البته شهرم در آلمان منظورم هست. چون من با همه ی مردم آلمان ارتباط نداشتم نمی تونم با قاطعیت این خصوصیت رو به همه نسبت بدهم ولی به شهرهایی که سفر کردم کم و بیش این ویژگی ها رو دیدم. یکی از این ویژگی ها احترام به حریم دیگران است. یعنی در خیابان و فروشگاه و محل های عمومی حریم فیزیکی و روحی افراد حفظ می شود. البته این ویژگی در سنین مختلف فرق می کنه. مثلا افراد مسن علاقه ی بیشتری به ایجاد ارتباط کلامی و نظر دادن دارند. مثل کشور خودمون که غالبا افراد میانسال و مسن علاقمند به نظر دادن و ارائه تجربیات درست یا غلط خودشون دارند.یعنی همان طور که امروزه اطرافیان که ارمیا را می بینند در مورد همه ی مسائل از لباس پوشیدن و غذا خوردن و رفتار کردن با بچه تجربیات و نظرات خود را به ما انتقال می دهند در آلمان هم گاهی این مسئله را می دیدیم ولی خب چون غریبه بودند شدت کمتری داشت!
افراد جوان تر عموما در مکان های عمومی بسیار به حریم خود و دیگران حساس هستند یعنی موقع حرکت دقت می کنند که خودشون یا وسایلشون مثل کیف و دوچرخه به دیگران برخورد نکند و اگر احساس کردند گوشه ای از لباس شان به پر شال کسی!! اشاره شده فوری عذرخواهی می کنند. طوری که آدم هر دفعه توی خیابان عبارت "معذرت می خواهم" را  حداقل یک بار می شنود. در صف های صندوق فروشگاه ها یا ادارات و یا عابر بانک ها اکثرا فردی که پای صندوق در حال خرید است خیالش از بابت گوش های اطرافیان راحت است و افراد پشت سر با فاصله ی یک متری از فرد پای صندوق پشت خط زرد روی زمین ایستاده اند.
همین حفظ حریم در رانندگی هم رعایت می شود. یعنی اکثرا ماشین ها در خیابان با فاصله ای یک متر و یا کمتر حرکت می کنند طوری که آدم حس می کند این جای خالی رو گذاشتند که عابر پیاده رد بشه!! و دلش می خواد موقعی که ماشن ها پشت چراغ قرمز ایستاده اند از وسطشان میان بر بزند و راهش را کوتاه کند.
شاید همین فاصله گرفتن و حفظ حریم دیگران باشد که گاها آلمان ها را آدم های سرد نشان می دهد. چون بسیار حساس هستند که با کلام و یا نگاهشان مزاحم کسی نشوند بنابراین توی اتوبوس و یا قطار کمتر با غریبه ها گرم صحبت می شوند. البته کمتر به نسبت ما شرقی ها نه این که اصلا حرف نزنند. از اون طرف هم اگر احساس کنند کسی وارد حریم خصوصی شان شده عکس العمل نشان می دهند اون هم از طریق پلیس نه داد و فریاد
اینها هم تبلیغات یک مغازه ی کاموا فروشی است.

لیوان آب جو و سوسیس دو علاقمندی آلمان ها