بوی عید می آید

خوانندگان (خواننده متن منظورم هست نه خواننده آواز!)عزیز توجه فرمائید صدای من(منظورم نوشته هایم است) را از میهن عزیزمان می شنوید. من برای سال نو و شرکت در شادی ها و دید و بازدیدها و خبرهای خوب برف و سرمای طولانی زمستان را رها کرده و به کشور آفتاب پرور خودمان تشریف آورده ام پرواز طولانی و خسته کننده ای از مونیخ به استانبول و سپس تهران داشتم. حمل یک عدد چمدان 31 کیلویی(بار مجاز 30 کیلو بود) و یک کوله 9 کیلویی(بار مجاز مسافر 8 کیلو بود) و یک لپ تاپ به تنهایی کاری بس مشکل بود. صبح زود از شهر خودمان به سمت فرودگاه مونیخ حرکت کردم. بعد از یک دفعه تعویض قطار به شهر مونیخ رسیدم و در داخل شهر مونیخ هم دو خط مترو عوض کردم تا به فرودگاه رسیدم. در این سفر با Cornelia و یکی از دانشجویان ایرانی همسفر بودیم. پروازم یک شرکت هواپیمایی ترکیه ای بود. خوشبختانه در تحویل بار به خاطر اضافه بار بهم گیر نداد. ولی صف چک پاسپورت و بازرسی امنیتی کمی حوصله می خواست. نماز ظهر را در نمازخانه کوچک وزیبای فرودگاه مونیخ خواندم و ناهار دست پخت خودم را در داخل هواپیما نوش جان فرمودم!! چون هواپیمایی کم هزینه تر انتخاب کرده بودم حتی یک قطره آب رایگان هم به مسافران نمی دادند. تا رسیدن به مقصد در دل بارها ایران ایر خودمان با مهمانداران خوش اخلاق و غذاهای خوشمزه شان را درود فرستادم. توقف 6 ساعته در فرودگاه استانبول بسیار طولانی و خسته کننده بود. در مدتی که در سالن کوچک تزانزیت فرودگاه استانبول نشسته بودیم ایرانی هایی از پروازهایی از سایر نقاط اروپا به ما ملحق شدند و دسته جمعی در سالن انتظا می کشیدیم. من با یک خانوم ایرانی  که از هلند عازم ایران بود آشنا شدم. یک خانوم محجبه دیگر هم بود که پسر کوچکش دائم در حال بالا و پائین رفتن از کیوسک تلفن فرودگاه بود. پدر این پسر ایرانی بود و گفت که در انگلستان زندگی می کند و همسرش ترک متولد آلمان است!! دیگه خودتون تصور کنید این بچه در آینده می تونه به چند زبان دنیا تکلم بکنه؟ اسمش ایلیا بود و دائم به باباش می گفت بالا بالا(منظورش این بود که من رو بغل کن تا دستم به دکمه های تلفن برسه و بتونم شماره بگیرم!!!)
در فرودگاه استانبول از هر کس سراغ نمازخانه می گرفتم گفتند در داخل سالن ترانزیت همچین مکانی نیست. ما چون مسافر مقصد بعدی بودیم اجازه خروج از سالن ترانزیت را نداشتیم. وقتی رفتم به دستشویی تا وضو بگیرم خانوم نظافتچی با همان زبان ترکی و با ایما و اشاره بهم گفت اینجا وضو گرفتن و نماز خواندن ممنوع است! من هم صبر کردم تا اون رفت و بعد وضو گرفتم و در گوشه خلوت سالن نماز خواندم. واقعا جای تاسف داشت که فرودگاه مونیخ نمازخانه داشت ولی فرودگاه استانبول اجازه وضو گرفتن هم نمی دادند

این هم چند عکس از یک قلعه قدیمی در نزدیک شهرمان

برج قلعه

نمای شهر از بالای قلعه

ساختمان قلعه