مالیات و حقوق

یکشنبه ی قبل یک خانواده ی ایرانی مهمان خانه مان بودند. این زوج که بیش از پانزده سال است ساکن این شهرند دو فرزند دارند که دختر نوجوان شان همراه شان بود. با همدیگر عکس ها و کارت پستال هایی از ایران دیدیم و با توجه به این که آقا بابک سی سال است ایران نرفته دیدن عکس ها برایش جالب بود. برایشان یک غذای سنتی ایرانی هم درست کرده بودیم که بسیار مورد توجه واقع شد. هر چند من فکر می کردم شاید دختر نوجوانشان این غذا را نپسندد ولی در کمال تعجب اشتیاق زیادی نشان داد. دختر دوازده ساله شان فارسی را با لهجه ی مادرش حرف می زد(منظورم لهجه ی اصفهانی یا یزدی است) و البته خیلی خوش به حال ارمیا شد چون یک نفر با علاقه باهاش بازی می کرد.

آقا بابک در کارخانه ی خودروسازی شهرمان کار می کند و اطلاعات زیادی راجع به کارخانه های ماشین سازی آلمان داشت و چون علاقه ی خودش هم در این زمینه بود گفت که کلی مدل ماشین و عکس و مجله های مرتبط در خانه دارد. می گفت که حدود هشت هزار نفر در کارخانه ی ماشین سازی شهرمان کار می کنند و قبل از تحریم ایران یک سالن مخصوص ساخت قطعات مورد نیاز شرکت ایران خودرو بوده است. بعد هم گفت که برای بازدید از کارخانه ی قطعه سازی پورشه به ایالت مجاور رفته بودند و مساحت یکی از سالن های اون کارخانه اندازه ی کشور موناکو بوده است! در مورد قطعات خودرویی که در واحدش کار می کرد توضیح داد و این که قبلا عمرشون مثلا یک سال بوده و الان عمرشون ده ساله هست و گفت فقط یک قطعه اش را از چین وارد می کنند و بقیه رو خودشون تولید می کنند. من چون در این زمینه آشنایی ندارم اصلا نمی دونم این قطعه چی هست

برای درآمد و مالیات هم من سوال پرسیدم و ایشان گفت که حقوق یک کارگر با سابقه ی کارخانه بین 2500 تا 3000 بعد از کسر مالیات است ولی مهندسان و تحصیل کرده ها و کسانی که اتاق فکر و طراحی  کار می کنند 10000 یورو در ماه است و برای روسا و مدیران یک عدد خیلی گنده گفت در حد سالی 150000 یورو. خانمشون هم که در ایران پرستاری خوانده و اینجا دوباره دوره های مرتبط با همین رشته مانند مددکاری و نگهداری سالمند را گذرانده هم گفت که حقوق تازه کارها زیر 2000 یورو است و گفت برای شروع یک دوره ی شش ماهه ی آزمایشی می گذرانیم و بعد قرارداد یک ساله ی کار و سپس اگر کار مورد تائید بود قرارداد بی انتهای زمانی به این معنی که هر وقت کارمان خوب نبود عذرمان را می خواهند. از نظر ایشون بهترین شغل از نظر استخدامی در این کشور معلمی است چون ثبات بیشتری دارد. البته قبلا در یک پست دیگر نوشته بودم که معلمان در این کشور در دانشگاه شش سال یا به عبارتی معادل فوق لیسانس درس می خوانند و باید دو رشته هم تدریس کنند. دو رشته ی متفاوت مثلا ریاضی و تاریخ!

در مورد برخورد نژادپرستانه در محل کار پرسیدم که گفت بستگی به نگرش خود آدم به اطرافیانش داره و این که برخوردها را فقط به خودت بگیری یا ببینی طرف کلا اخلاقش این طوری هست یا نه. می گفت من بیشترین آزار رو در محل کار از یک خانم لهستانی که بالادستم هست میکشم که البته برخوردش با همه همین است برای سختی کار می گفت که در بیمارستان که دوره ی عملی می گذروندم حق استراحت و تاخیر در مراجعه به بیمار را نداشتیم و دائم در حال بدو بدو بودیم. در بیمارستان قسمتی هست که بیماران می توانند آب میوه و آب معدنی و یا چای های مختلف به صورت رایگان بنوشند ولی کارمندان و پرستاران حق استفاده از آنها را ندارند و خودشان باید از بوفه ی بیمارستان قهوه و نوشیدنی و خوردنی را تهیه کنند. این طور که می گفت ناهار جزء برنامه شان نبوده و خودشان باید برای خود تهیه می کردند.

در مورد مالیات آقا بابک توضیح داد که هر فرد یک کلاس مالیاتی دارد و با سختی کار و شرایط مختلف میزان مالیات مثلا از 50% تا 30%  حقوق فرق می کند. بیشترین مالیات را جوان تازه استخدام شده دارد و بعد مواردی مثل تاهل و فرزند از میزان مالیات کم می کند و اگر در خانواده  زن و شوهر حقوق دار باشند مالیات جمع حقوقشون محاسبه می شه. می گفت مثلا اگر خانمم در ماه بیشتر از یک مقداری کار کند اصلا صرف ندارد چون مجموع حقوق مون میره بالاتر و همه اش برای مالیات می رود برای همین در وضعیت ما اضافه کاری اصلا  ارزش نداره.

کل مطالبی که دوستانمان برای مالیات و حقوق گفتند همین ها بود. و البته احتمالا این دوستانمان بخشی از مالیات و مواردی که به خودشون مربوط بوده رو بلد هستند و موارد دیگر رو باید در تحقیقات گسترده تر کسب نمود. بقیه حرف ها هم دیگر صحبت های خودمان و از ایران و شهرهای مختلف و خاطرات گذشته بود.

عکس های پائیزی مربوط به چند ماه قبل هست و الان برگی به درخت ها نمانده و همه ی برگ های برزمین مانده تبدیل به کود شدند!

منظره ی برفی هفته ی قبل که البته فردا همه اش آب شد

اکثر روزها هوا مه آلود هست

درخت های کنار کانال و در مسیر زمین ورزش