آبگرم کن جدید

این دو شب رو مهمون خونه مون بودیم موقع افطار. برای خودمون دعای ربنای شجریان و اذان مرحوم اردبیلی رو گذاشتیم و افطار کردیم. حس این که توی کل ساختمان های اطراف تنها کسایی که روزه هستند ما هستیم، حس غربت داره. البته موقع سحر من دیدم که چراغ خونه لبنانی های همسایه هم روشن است.

امروز آبگرم کن مون تعویض شد. الان ما یک آبگرم کن جدید و مترقی و کوچکتر از قبلی داریم. گفته بودم که اون آبگرم کن مون مشکل داشت و یک بار هم برای تعمیرش اومد ولی دوباره خراب شد و خانوم صاحب خونه مجبور شد که تعویضش کنه. دو تا کارگر جوون صبح ساعت 8 اومدن و بی سروصدا کارشون رو انجام دادن و قبل رفتن هم کف حمام رو دستمال کشیدن و با جاروبرقی خودشون خاک اره هاشون رو جمع کردن و آبگرم کن قبلی رو گذاشتن تو ماشین و کارتن آبگرم کن جدید رو هم جمع و جور کردن و دستورالعمل جدیده رو گذاشتن و رفتن.نه سلامی و نه چایی و نه آچار شماره 5 دارین یا نه و نه سوال و جوابی.

این هفته برای تمدید ویزام رفتم شهرداری تا وقت بگیرم. باید از مسئولش تلفنی یا حضوری برای تمدید ویزا وقت گرفت. من وقتی به شهرداری رسیدم ساعت استراحتشون بود. من هم روی صندلی انتظار توی راهرو نشستم تا کارمند مربوطه بیاد. بقیه کارمندها هم برای ناهار و استراحت میومدن و می رفتن و نمی دونم چرا به من سلام می کردند! (کلا این ملت اصرا عجیبی در سلام کردن دارند)چون اینجا سلف و غذا دادن و گرفتن نیست و هرکس مسئول غذای خودش هست بوی غذا توی راهروها نمیومد و هر کس یه ساندویچی و یا یک تکه نان برای ناهار با خودش داشت. یک ربع نشستم تا یک خانومی اومد که بره توی اتاق بغل صندلی ی که من نشسته بودم. پرسید با من کار داشتی و من گفتم که با اتاق روبه رو کار دارم. گفت صبر کن و رفت از توی اتاقش به همکارش زنگ زد و اون هم اومد در قفل شده اتاقش رو به روی من باز کرد. گفت اگر مدارکت رو آوردی همین الان کارت رو برت انجام بدم و من گفتم که پاسپورتم سفارته و تا آخر هفته می رسه. یه نوبت برای جمعه گرفتم.

راستی از روی اطلاعیه روی دیوار متوجه شدم که خانوم "ش" که برای انتخابات نماینده خارجی ها کاندید شده بود رای آورده. یک آقای دیگه هم بود که اسمش محمد بود و ما به خاطر اسمش بهش رای داده بودیم، اون هم رای آورده بود. کلا ما فهمیدیم که رای مان بسیار مهم و ارزشمند می باشد.

این هم عکس های امروز:

یک موزیسین محترم با همکارش مشغول اجرای برنامه هستن

این بیچاره هم از بس ایستاده خسته شده و تصمیم گرفته مجسمه نشسته باشه

ایشون بسیار شادمان شدند که من ازشون عکس گرفتم

این عکس آخری خیلی بامزه بود. عروسک رو با انگشتانش حرکت می داد گویی که دارد موسیقی می نوازد و زیر پارچه قرمزش هم یک عدد ضبط گذاشته بود و موسیقی پخش می کرد. خیلی قشنگ حرکات عروسک رو با ریتم موسیقی هماهنگ می کرد. بچه های کوچولو خیلی با علاقه از توی کالسکه هاشون تماشاش می کردن.