سوغاتی های ازبکی

بالاخره بهروز سه شنبه به خانه ما آمد. قرار ناهاری که به علت عاشورا کنسل شده بود به همین سه شنبه منتقل شد. طبق تجربه قبلی من دو مدل غذا درست کردم. عدس پلو با گوشت چرخ کرده و قورمه سبزی با برنج زعفرانی. قرارمون ساعت 2 بود. ولی بهروز نیامد، ما هم فکر کردیم که روز قرار رو اشتباه یا فراموش کرده.برای همین گفتیم که نمیاد و ظرف غذای خودمون رو کشیدیم. هنوز قاشق به دهانمان نرسیده بود که صدای زنگ در آمد. با عجله ظروف غذای خودمان را به آشپزخانه بردم تا لو نرود. معلوم شد که راه را گم کرده بوده. همین که از راه رسید، بدون این که بنشیند سوغاتی هایی که پدر و مادرش (که به تازگی به آلمان آمده بودند )برای ما آورده بودند را نشان داد. قوری و دو پیاله که از صنایع تولیدی خودشان است، یک کیف پول کوچک برای من و عکس هایی از بخارا، به اضافه آجیل مخصوص خودشان را. آجیل شان هسته شورکرده و بوداده زردآلو بود! برای نقش روی قوری هم توضیح داد که گل پنبه است و چون این محصول در ازبکستان مهم است به آن لقب طلای سفید دادند.آنها چای شان را در پیاله می خورند.

بهروز فکر می کرد که ما در فرهنگ امروزمان قوری نداریم. خلاصه تشکر کردیم و بعد از صرف چای با گز که بهروز خیلی خوشش آمده بود ناهار خوردیم. همون طور که من حدس می زدم اصلا برنج سفید!! را نخورد و قورمه سبزی را با عدس پلو که برنج رنگی داشت خورد.

بیشتر در رابطه با مسائل مذهبی صحبت کردیم. بهروز می گفت به علت ممنوعیت مذهب در دولت کمونیستی شوروی بعد از فروپاشی شوروری و استقلال کشورهای آن، مردم اطلاعات مذهبی کمی داشتند. بعد از استقلال مبلغان مذهبی زیادی از عربستان به ازبکستان آمدند و ادعا کردند که اصول دینی را به مردم آموزش می دهند. به گفته بهروز بعد از مدتی اختلاف بین علمای وهابی اعزامی از عربستان و علمای اسلامی خود ازبکستان بالا می گیره.چون آموزه های وهابی ها بسیار سختگیرانه و دور از اسلام بوده. بهروز می گفت ما در کشورمان زیارت عرفا بسیار مرسوم است و وهابی ها با نفس زیارت و دعا در کنار مقبره علما و عرفا و اولیای دین مشکل دارند. همان طور که با دعا در کنار قبر پیامبر مشکل دارند. در راستای همین اختلاف بمبی در داخل یکی از زیارتگاه های ازبک منفجر می کنند که باعث کشته شدن عده ای از مردم می شود. مدتی بعد حکومت به اخراج وهابی ها رای می دهد و تبلیغ عقاید وهابی ممنوع می شود. بهروز به حدیثی از پیامبر (ص) اشاره می کرد:در آخرالزمان عده ای اسلام جدیدی می آورند که در آن فقط کشتن مسلمان جایز است. ما هم گفتیم که در ایران هم تبلیغ وهابیت ممنوع است و وهابی ها فقط با مسلمان مشکل دارند و در حمایت از مردم فلسطین در مقابل اسرائیل نظری ندارند.

بهروز می گفت ما همه مسلمان هستیم و امام شافعی و امام غزالی شاگردان غیر مستقیم و مستقیم امام صادق (ع) بوده اند. از عقاید شیعیان درباره نماز هم اطلاع داشت. می گفت 90 درصد مردم ما مسلمان هستند. ما به او گفتیم که در ایران هم شیعه و هم سنی داریم و هر کدام مسجد و مدارس دینی خود را دارند و هم چنین زرتشتی و یهودی و ارمنی هم داریم. بیشتر تعجب کرد وقتی به او گفتیم اقلیت های دینی در پارلمان ایران نماینده هم دارند.درباره صهیونیست و فراماسونری و غزه و ... هم حرف زدیم.

یک مثل جالبی هم گفت که من تا حالا نشنیده بودم. می گفت می گویند اگر دو برادر ( یا دو دوست) در بیابانی راه گم کرده باشند و فقط به اندازه یک نفر آب داشته باشند: مسیحی آب رو به برادرش می دهد چون در دین آنها اولویت با برادر است. مسلمان آب را نصف می کند ! و یهودی آب را خودش می خورد چون در دین او خودش برتر از برادرش شمرده می شود.

البته همه این صحبت ها با فارسی تاجیکی و انگلیسی انجام شده است.

بهروز چون ساعت 5:30 بلیط داشت زود رفت و گفت دو هفته دیگه که به شهر ما برگردد از ما برای دعوت به ازبکستان دعوت رسمی به جا می آوردیک گز هم برای توی قطار برداشت

گلدان های من: سمت چپی کاکتوس کریسمس است که شقایق برای من آورده و هنوز گل هایش باز نشده. سمت راستی رو هم سمیرا برای من آورده. بقیه گلدان ها رو هم توی راهروی آپارتمان پشت پنجره گذاشتیم

گلدان های من

کدو